Ёсць у размераным, напоўненым клопатамі жыцці вёскі Бялёва асаблівы дзень, калі яе жыхары адкладваюць на некаторы час усе свае заняткі і збіраюцца разам, каб адсвяткаваць – весела і душэўна – Дзень роднай вёскі. Так, і 12 ліпеня ля будынка былога магазіна, дзе зладзілі імправізаваную сцэну, сабралася нямала людзей самых розных узростаў (нават спёка іх не спужала).
/iyn-2021/30/vesk-1.jpg)
Канцэртную праграму для гасцей падрыхтавалі артысты Дзмітровіцкага СДК (народная эстрадная студыя “Версія”, юныя вакалісткі), калектыў “Жаночы ўраган”, госці з Хадасоў і народнае аматарскае аб’яднанне ветэранаў “Белая вежа” з Каменца. Свята яшчэ раз нагадала слухачам пра тое, як важна помніць пра свае карані, цаніць і берагчы малую радзіму – той куток, адкуль зрабіў першыя крокі ў вялікае жыццё.
Слухачы шчыра дзякавалі артыстам за кожнае выступленне, і нельга было не заўважыць той цёплай, запраўды дамашняй атмасферы, якую ўдалося стварыць, той сувязі, якая ўсталявалася паміж людзьмі!
Са словамі падзякі і віншаваннямі звярнуўся да бялёўцаў старшыня Дзмітровіцкага сельсавета Вячаслаў Русакевіч. Па яго просьбе слухачы ўшанавалі хвілінай маўчання памяць тых сваіх аднавяскоўцаў, якія, на жаль, пайшлі з жыцця, а ў заключэнні свайго выступлення Вячаслаў Уладзіміравіч зачытаў вершаваныя радкі, прысвечаныя малой радзіме.
/iyn-2021/30/vesk-2.jpg)
Да віншаванняў далучылася ў гэты дзень і старшыня прафкама ААТ “Савушкіна пушча” Марына Семянюк (дарэчы, за дапамогу ў падрыхтоўцы да Дня вёскі калектыў Дзмітровіцкага СДК шчыра дзякуе кіраўніцтву названай гаспадаркі).
Не абышлося ў святочны дзень і без падарункаў, а нагоды для іх былі самыя што ні на ёсць значныя! Чаго варты толькі 99-ы па ліку дзень нараджэння жыхаркі Бялёва Вольгі Феадоцьеўны Аніскевіч! Вядучыя канцэрта папрасілі перадаць ёй пажаданні моцнага здароўя і сіл, каб у наступным годзе бабуля сустрэла 100-гадовы юбілей.
Прымалі віншаванні таксама Рыгор Лявонцьевіч і Ніна Сцяпанаўна Дземідзюкі, якія пражылі разам у згодзе ўжо 56 гадоў.
Быў адзначаны падарункам і бялёвец Аляксандр Рубан, чый падворак прызнаны самым прыгожым у вёсцы. Дзе пануе парадак – там і прыгожа!
Весела ў Дзень вёскі ў Бялёве было ўсім. Дзяцей вабілі забаўкі, якія прадаваліся тут жа. Іх бацькі размясціліся хто на траўцы (чаму б не?), хто на прынесеных з дома крэслах, а сталыя жыхары вёскі занялі ганаровыя месцы, зладжаныя перад сцэнай. Міжволі кідалася ў вочы, з якой цікавасцю пазіралі на свята людзі, што праязджалі ў машынах міма магазіна. Ім, відавочна, карцела далучыцца.